Σήμερα με την Σοφία, σχεδόν 8 ετών, παίζαμε ένα παιχνίδι που το παίζουμε πολύ συχνά την ώρα που τρώμε όλοι μαζί στην κουζίνα. Έτυχε σήμερα να τρώμε οι δυο μας και μου λέει:
-Παίζουμε το παιχνίδι μας;
– Ωραία, απαντάω. Φακές ή μακαρόνια (προτιμάς) ;
– Φακές.
– Φράουλα ή πεπόνι;
– Φράουλα.
– Παγωτό βανίλια ή φράουλα;
– Παγωτό βανίλια (λογικό! Νομίζω όλοι θα διάλεγαν το παγωτό αντί του φρούτου)
Αφού συνεχίζονται αυτές οι ερωτοαπαντήσεις για πάρα πολύ ώρα με ότι junk και μη φαγητό μπορώ να σκεφτώ, συνεχίζω κάπως έτσι:
– Ωχ,… δεν μου έρχεται άλλη ερώτηση…. Για να σκεφτώ…. Τι έχουμε να φάμε καιρό;…
-Τα μούτρα μας!
Ομολογώ ότι γέλασα μέχρι δακρύων, αν και τα μούτρα τους και η Σοφία και ο Βασίλης τα τρώνε σχεδόν καθημερινά!