Ένα από τα πιο συνηθισμένα “προβλήματα” που μπορεί να αντιμετωπίσει ο νέος γονιός είναι η ψευδοαλλεργία στα γαλακτοκομικά (στην πρωτεϊνη της καζεϊνης για την ακρίβεια). Τα συμπτώματα είναι πάρα πολλά που μπορεί κανείς να καταλάβει ότι οφείλεται σε μη ανοχή του βρέφους στα γαλακτοκιμικά. Εμάς ήταν η απίστευτη δυσκοιλιότητα και η στασιμότητα ανάπτυξης.
Είναι και τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της ψευδοαλλεργίας. Το ήξερες; Εγώ όχι. Το έμαθα αναγκαστικά. Από γιατρό; Όχι. Από αποχή στα γαλακτομικά. Με την άτοπο απαγωγή δηλαδή.
Η αρχή
Γενικά πάντα ήταν δυσκοίλιος αλλά όλοι μας έλεγαν ότι ήταν λογικό το βρέφος να μην ενεργείται κάθε μέρα αφού πίνει μητρικό γάλα. Μα πίνει και ξένο γιατρέ μου. Δεν έχει σημασία!
Ξεκινάνε οι στερεές τροφές, με το που ξεκινάει το μοσχάρι, το παιδί έκλαιγε όταν ερχόταν η ώρα για να ενεργηθεί. Ευτυχώς του έκανα βρεφικό μασάζ (μιας και είμαι εκπαιδεύτρια βρεφικού μασάζ ΙΑΙΜ) στην κοιλίτσα και βοήθησε πολύ. Το σταματάμε το μοσχάρι και λέει ο παιδίατρος, απλά δεν είναι έτοιμος ακόμα. Δώσε πιο μετά. Μετά ξεκίνησε το γιαούρτι και σταμάτησε να τρώει τα πάντα. Ξαφνικά άρχισε να τρώει τα πάντα αφού κόψαμε το γιαούρτι.
Γύρω στον 1.5 χρόνο
Έτρωγε σχεδόν κάθε μέρα βούτυρο και τυριά με την ομελέτα του, οπότε επιδείνωσε την κατάσταση και έφτασε στο σημείο να κάνει μια φορά την εβδομάδα με πολύ ζόρι. Εκεί άρχισα να ψάχνομαι με γιατρούς. Το τί ακούσαμε δεν νομίζω ότι μπορεί να περιγραφεί: Από ψυχολογικούς παράγοντες, ότι φταίει ο θηλασμός (θήλασε μέχρι 4.5 χρονών ο υιός), πάρε το τάδε χάπι για τουλάχιστον έναν χρόνο και μην τολμήσεις να αφαιρέσεις από την διατροφή του τα γαλακτοκομικά γιατί δεν πρόκειται τελικά ποτέ να αρχίσει να αναπτύσσεται!
Η τελική απόφαση
Αφού ψάχνω πολύ καιρό από κάθε μορφή πηγής, αποφάσισα να εμπιστευτώ το ένστικτό μου και μια μικρή τότε ομάδα μητέρων που είχαν τα ίδια προβλήματα με εμένα. Και δείχνοντας μας όλες τις πηγές από όπου πήραν πληροφορίες εκείνες, μου έδωσαν όλες τις συμβουλές πώς να κινηθώ κάνοντας απλά αποχή από γαλακτοκομικά. Εγώ και το παιδί. (γιατί θήλαζε, οπότε έπρεπε και το γάλα μου να ήταν απαλαγμένο από καζεϊνη). Έπρεπε να το κάνω αυστηρά για έναν μήνα για να δω αποτελέσματα. Ήξερα ότι δεν θα τον έβλαπτε σε κάτι.
Και τσουπ! Άνθισε μέσα σε έναν μήνα όταν ήταν πλέον 2 ετών, πήρε ένα κιλό και 3 πόντους και άρχισε να κάνει κάθε μέρα κακά του.
Τότε πείστηκε και ο περίγυρος που δεν με πίστευε. Οπότε συνεχίσαμε για 1.5 χρόνο με πολύ υπομονή και αγάπη και εκεί άρχισα να συνειδητοποιώ πως βελτιώθηκαν και άλλα δικά μου προβλήματα που είχα εξαιτίας της κατανάλωσης γαλακτοκομικών.
Happy end
Δεν υπάρχει γιατί ακόμα και τώρα δεν πάει κάθε μέρα τουαλέτα. Αλλά στα 4.5 του χρόνια πάμε επιτέλους σε μια σοβαρή παιδοαλλεργιολόγο στο Αττικό Νοσοκομείο (μακράν το καλύτερο για τέτοια θέματα) και μας είπε “Όντως μόνο με αποχή θα λυνόταν το πρόβλημα του και όντως ευτυχώς που έπραξες μόνη σου κάτι τέτοιο. Αυτό θα σου συμβούλευα και εγώ τότε.”
Πως ένιωσα; Η πρώτη σκέψη ήταν δικαίωση. Αλλά η μητρότητα δεν είναι αγώνας, ούτε χρειάζεται να αποδείξω κάτι σε κάποιον. Οπότε θα προτιμήσω να πω ότι αισθάνθηκα ανακούφιση.